Klub Nowodworski prowadzi stałe działania na rzecz promocji regionu Żuław Delty Wisły.
W tym celu przygotowaliśmy zbiór pamiątek regionalnych inspirowanych dziedzictwem kulturowym Żuław.

W naszej ofercie znajdziecie m.in. kubki, magnesy, torby ekologiczne z wyjątkowymi, autorskimi grafikami, rysunkami lub zdjęciami. Autorami rysunków i grafik są m.in. Jerzy Domino oraz Nikodem Janeczko, zdjęć - Marek Opitz i Piotr Sosnowski.

Pełna oferta pamiątek regionalnych >>

Zapraszamy do naszego sklepiku z żuławskimi pamiątkami w Muzeum Żuławskim.
Istnieje również możliwość wysyłki (paczkomatem - koszt 13 zł).

Zamówienia prosimy kierować w wiadmości prywatnej na naszym profilu na Facebooku
telefonicznie 55 2475733 lub meilowo Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Inicjatywa Klubu Nowodworskiego we wsparciu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku.

Koncepcja Społecznego Instytutu Pomologicznego (SIP) powstała w ramach działań inwentaryzacyjnych i edukacyjnych realizowanych w woj. pomorskim na Żuławach. Pomysł powstał w 2016 roku podczas narad zespołu badawczego pod kierunkiem Ryszarda Rawskiego.

SIP jest formułą otwartą, która skupia osoby, organizacje społeczne, instytucje publiczne, firmy, które zajmują się ochroną, rozpowszechnianiem i popularyzowaniem dawnych odmian drzew owocowych w Polsce.

Dotychczasowe działania:

1. Przeprowadzenie inwentaryzacji pomologicznych na terenie powiatów- kwidzyńskiego, nowodworskiego, elbląskiego, tczewskiego.

3. Zinwentaryzowanie blisko 200 sadów i oznaczenie 150 dawnych odmian jabłek, grusz, śliw, wiśni, czereśni. Są to odmiany unikatowe, rzadko występują w innym regionie Polski. W gospodzie Mały Holender-Cyganek oraz w Powiślańskim Inkubatorze Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego-Rudniki gm. Ryjewo można spróbować soku tłoczonego z jabłek tych odmian.

4. Założenie 40 sadów we współpracy z Fundacją AGRI NATURA i EKO-Centrum Heliantus w Gniewie.

5. Włączanie osób niepełnosprawnych do prac związanych z ochroną dawnych sadów i przetwarzaniem owoców.

6. Popularyzowanie ochrony i rozpowszechniania dawnych odmian drzew owocowych poprzez włączenie zagadnienia w różne wydarzenia kulturalne np. festiwal GRASSROOTS www.grassroots.org.pl 

Nasza oferta:

1. Prowadzanie inwentaryzacji starych sadów.

2. Prace pielęgnacyjne sadów i drzew owocowych.

3. Szkolenia w zakresie zakładania i prowadzenia sadów.

4. Zakładanie sadów z dawnymi odmianami.

5. Sprzedaż sadzonek dawnych odmian.

6. Organizacja seminariów i wykładów poświęconych popularyzacji dawnych odmian.

7. Wizyty studyjne w ciekawych sadach.

8. Skup owoców z dawnych sadów i przetwórstwo na soki i susze.

9. Tworzenie klubu miłośników i pasjonatów dawnych odmian drzew owocowych.

10. Wydawanie publikacji poświęconych tematyce dawnych odmian drzew owocowych.

Kontakt:

Dominik Sudoł

Społeczny Instytut Pomologiczny przy Klubie Nowodworskim

692 342 510, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

www.klubnowodworski.pl 

Magazynek Strażnika Wałowego

To jedna z ekspozycji Muzeum Żuławskiego. Zwiedzający mogą obejrzeć tu fragment pomieszczenia z charakterystycznym, dla tego typu magazynów, murem pruskim oraz wyposażeniem dawnym i współczesnym, wykorzystywanym w walce z wysoką wodą. Ekspozycję wykonano w ramach projektu Związki Wałowe wracają.

Niezbędnik powodziowy Żuławiaka

Żuławy delty Wisły są stale zagrożone nie tylko powodzią, lecz także zatopieniem. Świadomość tego faktu od 600 lat wyrażała się istnieniem Związków Wałowych – najstarszego na ziemiach polskich samorządu terytorialnego. Celem projektu Związki Wałowe wracają jest skupienie zainteresowania i zaangażowania społeczności żuławskiej wokół ochrony przeciwpowodziowej poprzez przywrócenie i odnowienie dawnych tradycji integrowania się i organizowania oraz skorzystanie z doświadczeń przeszłości i współczesnych, w tym także zagranicznych, w zakresie zapobiegania permanentnemu zagrożeniu naruszenia równowagi relacji człowiek-przyroda w delcie Wisły. Wysoka woda na Wiśle jest cyklicznie powtarzającym się, naturalnym stanem. Przynajmniej raz w roku ogłaszany jest w delcie Wisły alarm powodziowy. Każdy Żuławiak powinien wiedzieć, że taka sytuacja jest powodem do wdrożenia przewidywalnych, odpowiedzialnych zachowań zgodnych ze zdrowym rozsądkiem i wiedzą. Panika nie może być dobrym doradcą mieszkańca delty Wisły. Holenderski rolnik spytany o areał swojego gospodarstwa jednym tchem mówi o hektarach łąk, gruntów rolnych i … powierzchni posiadanej wody. Kanały, rowy, zastawki, mosty, mostki, przepusty, pompy są własnością jego albo związku wałowego, do którego należy. Dbanie o ten specyficzny rodzaj własności jest w interesie nie tylko rolników, lecz wszystkich przedsiębiorców, właścicieli domów, mieszkańców – całej sąsiedzkiej wspólnoty. Stawką jest zachowanie stanu posiadania, jakości upraw, a czasami, nawet życie lub zdrowie ludzi i zwierząt. Żuławy podobnie jak Niderlandy są krajem na wodzie. Tak samo, jak Holendrzy jesteśmy zobowiązani dbać o zachowanie równowagi pomiędzy lądem i wodą. Nasza broszurka jest częścią projektu Związki Wałowe wracają otwierającego się na nowe, realne, bardziej praktyczne myślenie o inwestowaniu, życiu i mieszkaniu w delcie Wisły.

Grzegorz Gola

koordynator projektu Związki Wałowe wracają

Pobierz Niezbędnik powodziowy Żuławiaka >>

Zapraszamy na oficjalną stronę Żuławskiego Parku Historycznego : www.zph.org.pl

Głównym problemem dla prawidłowego funkcjonowania zabytku był jego zły stan techniczny: zawalający się dach, zniszczona stolarka okienna i drzwiowa, niszczejąca elewacja. Cenne zbiory w takich warunkach niszczeją. Kolejnym problemem był brak miejsca na prezentowanie eksponatów, których przybywało z roku na rok.

Celem inwestycji była adaptacja poprzemysłowego obiektu na funkcję Żuławskiego Parku Historycznego przy jednoczesnym zachowaniu walorów historycznych obiektu i dostosowanie jego historycznego wnętrza do eksponowania obiektów zabytkowych w jego wnętrzu. Realizacja projektu pozwoliła zachować i zabezpieczyć jeden z cenniejszych obiektów Żuław o regionalnym znaczeniu historycznym i kulturowym.

Celem Żuławskiego Parku Historycznego będzie rozpoznanie i promocja najcenniejszych zabytków regionu, organizacja konferencji naukowych i nie tylko, opracowywanie publikacji dotyczących dziedzictwa kulturowego Żuław, popularyzacja dobrych praktyk projektowych przy zabytkach, wspieranie, tworzenie oraz promocja produktów markowych i turystycznych województwa.

Realizacja inwestycji przyczyni się do wypromowania atrakcji regionu. Żuławy zyskają miano regionu wysoce atrakcyjnego dla turystów nie tylko ze względu na nadmorskie położenie. W wyniku realizacji projektu nastąpi rozszerzenie i uatrakcyjnienie oferty kulturalnej regionu.

Żuławski Park Historyczny będzie produktem turystycznym Żuław promującym tę część województwa pomorskiego, jako regionu o wspólnej tożsamości kulturowej i wysokim potencjale turystycznym. Dzięki zachowaniu i efektywnemu wykorzystaniu dziedzictwa kulturowego nastąpi znaczny rozwój sektora turystyki w regionie. Park stanie się centrum kultury i tradycji regionu; będzie jedynym takim obiektem kulturowym integrujący społeczność z powiatów: nowodworskiego, malborskiego oraz gdańskiego.

Dzięki powołaniu do życia Żuławskiego Parku Historycznego całe Żuławy zyskają nietuzinkowy obiekt, integrujący społeczność lokalną i przyciągający turystów.

Projekt pn.: „Żuławski Park Historyczny – adaptacja zabytkowej mleczarni w Nowym Dworze Gdańskim” jest jednym z pierwszych projektów dofinansowanych ze środków Unii Europejskiej. Projekt uzyskał dofinansowanie z Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Pomorskiego w ramach Osi Priorytetowej 6. Turystyka i dziedzictwo kulturowe, Działanie 6.3. Regionalne dziedzictwo kulturowe o potencjale turystycznym. Nr umowy o dofinansowanie: UDA-RPPM.06.03.00-00-002/08-01 z dnia 30 lipca 2009 r.

Koszt całkowity projektu wynosi 7 266 262, 01 zł; koszty kwalifikowane równe są 6 596 262 zł; wartość dofinansowania stanowi wartość 4 678 409, 86 zł, tj. 70, 93 % kosztów kwalifikowanych.

Czas trwania inwestycji: 2010-2011

Idea wspólnego działania zrodziła się spontanicznie podczas organizowanych przez Foto-Opitz i Klub Nowodworski sprzątania rzeki Tugi. Założyliśmy że będziemy nieformalną grupą działającą przy Klubie Nowodworskim i … zaczęło się. Kolejne sprzątania rzeki nabrały częstotliwości i rozmachu. Grupa licząca od początku ponad 10 osób została przeszkolona przez RCI w budowaniu partnerstwa. Nasze działania nabrały tempa kiedy zaczęliśmy pracę nad projektem Salve Salwinia. Przeszliśmy chrzest bojowy bo okazało się że Fundusz Inicjatyw Obywatelskich przyznał nam fundusze na koniec roku. Były więc 2 miesiące na akcje sprzątania Tugi, konkurs fotograficzny dotyczący rzeki, wystawę uliczną, happening ekologiczny, opracowanie strony internetowej poświęconej rzece, budowę użytku ekologicznego i zagospodarowanie nabrzeża przy nowodworskim Liceum Ogólnokształcącym, wizytę studialną u doświadczonych ekologów z Kwidzyna, wydanie ulotek edukacyjno-informacyjnych o rzece Tudze i jej otoczeniu.

Udało się, a grupa ma plany na następne poważne zadania.

Jesteśmy otwarci na nowe pola działania, które będą służyły ochronie naszej żuławskiej przyrody. Zapraszamy do współpracy osoby i organizacje.

Zapraszamy na Szlak Mennonitów!

Zapraszamy do odwiedzenia Żuław - legendarnej krainy mlekiem i miodem płynącej, poznania historii i kultury tej ziemi, odkrycia najcenniejszych pamiątek i największych tajemnic przeszłości.

Mennonici, członkowie anabaptystycznego ruchu religijnego, przybyli na Żuławy z Niderlandów na początku szesnastego wieku. Zachowywali surowe obyczaje i zasady życia, nie uznawali służby wojskowej, nie przyjmowali urzędów, nie przysięgali... Uciekając przed prześladowani znaleźli tutaj swoją nową ojczyznę. Doceniono ich umiejętności w zakresie osuszania i zagospodarowywania żyznych i urodzajnych, ale podmokłych gruntów. Ciężka praca przynosiła wspaniałe efekty: kolejnym pokoleniom coraz większe bogactwo, a Żuławom nadzwyczajny rozwój gospodarczy. Najbardziej radykalna część mennonitów, nie godząc się z rygorami totalitarnego państwa pruskiego, wyemigrowała pod koniec osiemnastego wieku do Rosji, a następnie do Ameryki. Pozostali ulegli z czasem stopniowej germanizacji. W wyniku drugiej wojny światowej mennonici, tak jak wszyscy mieszkańcy Żuław, zostali zmuszeni do opuszczenia tej ziemi.

Szlak Mennonitów jest osią rozwoju turystyki na Żuławach. Na trasie od Gdańska do Elbląga łączy atrakcje krajoznawcze związane z historią osadnictwa w delcie Wisły. Uczyniony ręką człowieka, harmonijny zabytkowy krajobraz i bardzo liczne obiekty dawnej kultury materialnej są największymi atrakcjami szlaku. Warte poznania są doskonale zachowane, nierzadko pochodzące ze średniowiecza, układy osadnicze żuławskich miejscowości, w tym liczne wsie założone wokół prostokątnego placu, czyli nawsia. Spośród obiektów architektonicznych na uwagę zasługują wspaniałe domy podcieniowe, których forma na Żuławach osiągnęła szczyt rozwoju, oraz tzw. zagrody holenderskie. Bardzo liczne są gotyckie kościoły lub ich ruiny, dawne cmentarze mennonickie oraz inne budowle sakralne. Wielką gratkę stanowią urządzenia hydrotechniczne: stacje pomp odwadniających, kanały, śluzy, wrota i wały przeciwpowodziowe oraz mosty podnoszone i obrotowe.

Centralnym punktem Szlaku Mennonitów jest Muzeum Żuławskie w Nowym Dworze Gdańskim oraz jego filia w Cyganku. Zgromadzono w nim interesujące zbiory historyczno-etnograficzne oraz urządzono lapidarium nagrobków i kamieni nagrobnych.

Klub Nowodworski chcąc propagować nasz region opracował projekt "Żuławskie Okno", który zakłada tworzenie sieci informacyjnej na żuławskich szlakach. W miejscowościach Nowy Dwór Gdański, Cedry Wielkie, Wiślina, Rybina, Cyganek, ustawiliśmy tablice informacyjne z mapą Żuław, zdjęciami i opisem miejsc szczególnie wartych obejrzenia.

Projekt wsparł finansowo Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego, firma Foto Opitz. Teksty opisujące atrakcje na szlaku przygotowali: Grzegorz Gola, Marek Opitz. Zdjęcia wykonali: Anna Arent, Marek Opitz, Piotr Sosnowski.

EuMenNet - Europejska Sieć Mennonitów

Projekt EuMenNet, czyli Europejska Sieć Mennonitów to przedsięwzięcie, w którym biorą udział mennonici z całej Europy oraz szereg instytucji wspomagających z Holandii, Niemiec, Polski i Ukrainy.  Jego celem jest nie tylko przybliżenie historii, dziedzictwa kulturowego tej grupy wyznaniowej, ale również stworzenie szlaku turystycznego, który biec będzie od Szwajcarii po Ukrainę. W wyniku projektu powstanie również portal internetowy poświęcony mennonitom, znajdą się na nim historyczne teksty oraz amatorskie filmy promujący każdy z krajów. Jednym z najważniejszych elementów projektu jest podróż przedstawicieli Menno Simons Centrum oraz osób bezpośrednio odpowiedzialnych za jego realizacje szlakiem historycznych migracji mennonitów. Rozpoczęła się ona 6 lipca w Zurichu i trwać będzie do 31 sierpnia, kiedy to po blisko 10 tysiącach przejechanych kilometrów w Detmold i Bielefeld zostaną zaprezentowane wyniki z podróży oraz strona internetowa i filmy.  

Na szlaku naszych gości nie mogło oczywiście zabraknąć Żuław. To właśnie w terenie Delty Wisły mennonici znajdują w połowie XVI wieku schronie przed prześladowaniami religijnymi, jakich doznają w Niderlandach. Przez stulecia wywarli oni ogromny wpływ na krajobraz kulturowy naszego regionu oraz kształtowanie systemu melioracyjnego Żuław.

Uczestnicy projektu EuMenNet gościli w Nowym Dworze Gdańskim i na Żuławach od 28  do 30 lipca. I jak sami podkreślali był to dla nich jeden z najintensywniejszych okresów w trakcie całej dotychczasowej podróży. 

Po wizycie na Żuławach uczestnicy projektu EuMenNet udali się do Płocka i Warszawy. Przed nimi jeszcze blisko miesiąc w podróży. Wszyscy zainteresowani mogą ją śledzić na blogu projektu tutaj>>.

Projekt EeMenNet realizowany jest od 2013 r., stronę polską reprezentują w nim: Stowarzyszenie Miłośników Nowego Dworu Gdańskiego – Klub Nowodworski, Fundacja Ochrony Wspólnego Dziedzictwa Kulturowego „Terpa” oraz Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. 

Cmentarz Jedenastu Wsi

Lapidarium sztuki sepulkralnej w Cyganku filia Muzeum Żuławskiego w Nowym Dworze Gdańskim

Zbiór kamieni i innych form nagrobnych z XVII...XIX wieku został utworzony na terenie dawnej nekropolii, nazywanej cmentarzem 11 wsi. 

Cmentarz 11 wsi powstał prawdopodobnie w roku 1639, podczas usamodzielniania się gminy mennonickiej w Tiegenhagen, jako cmentarz dla luteran i mennonitów z Tiegenhagen (obecnie Cyganek), Petershagen (Żelichowo), Reimerswalde (Cyganka), Tiegerwalde, Platenhof (część Nowego Dworu Gdańskiego), Pletzendorf (Starocin), Altendorf, Petershagenerfeld (część Nowego Dworu Gdańskiego), Haberhorst, Stobendorf (Stobiec) i Neuendorf. Było to wspólne przedsięwzięcie wiejskiego samorządu tych miejscowości. Został założony na sztucznie usypanym wzniesieniu obok istniejącego już wówczas od trzystu lat cmentarza przy katolickim kościele św. Mikołaja. Koszty utrzymania miejsca pochówku były rozdzielane na poszczególne wsie według ilości posiadanej przez nie ziemi uprawnej. Poszczególni sołtysi zbierali pieniądze wśród swoich sąsiadów przekazując je administratorowi cmentarza – sołtysowi z Tiegenhagen. W okresie późniejszym miejsce to nazywano cmentarzem 9 wsi (dwie wsie połączyły się z innymi).

Około 70 kamieni nagrobnych zgromadzonych w lapidarium zostało w dużej części odnalezione na sąsiedniej posesji w fundamentach zburzonego budynku gospodarczego. Wszystkie pochodzą z czasu od końca XVII do końca wieku XVIII. 

Jest to jeden z wcześniejszych typów zachowanych nowożytnych nagrobków chrześcijańskich. Większość posiada wyryte bardzo skromne inskrypcje dotyczące pogrzebanej osoby: rok śmierci, inicjały oraz gmerek, czyli rodzaj prostego geometrycznego znaku przypisanego do żuławskiego gospodarstwa. 

W roku 1768 nad Tugą, 1,5 km w górę jej biegu, został założony drugi cmentarz mennonicki.

W 2006 roku na miejscu dawnego cmentarza solidarnym wysiłkiem Klubu Nowodworskiego Stowarzyszenia Miłośników Nowego Dworu Gdanskiego, mieszkańców Cyganka i Żelichowa oraz firmy Foto Opitz powstała filia Muzeum Zuławskiego - Lapidarium sepulkralne w Cyganku. Przy tworzeniu lapidarium pomagali: Urząd Miasta i Gminy w Nowym Dworze Gdańskim, Parafia Greckokatolicka w Cyganku, prof. Peter Klassen (USA) i wiele innych osób i instytucji.

Budowa Lapidarium sztuki sepulkralnej w Cyganku była współfinansowana ze środków budżetu państwa w ramach Funduszu Inicjatyw Obywatelskich.

konsultant Jerzy Domino

Pogotowie Konserwatorskie - wsparcie obywatelskiej ochrony dziedzictwa kulturowego

Idea Pogotowania Konserwatorskiego zrodziła się w środowisku Klubu Nowodworskiego, który od kilkunastu lat aktywnie wspiera ochronę dziedzictwa kulturowego Żuław, prowadząc od 1994 roku Muzeum Żuławskie, gdzie gromadzi i udostępnia obiekty kultury materialnej dawnych mieszkańców Żuław. Uratował szczątki ostatniego w Polsce wiatraka odwadniającego. Zajmuje się konserwacją zabytkowych nagrobków, które uratował ze zdewastowanych cmentarzy mennonickich. Kilka zabytkowych cmentarzy udało się uratować dzięki współpracy z mennonitami z Niderlandów, Niemiec i Kanady. Przywrócił regionowi (w postaci nowego wydawnictwa) legendy ukryte do niedawna w starych zapiskach i kronikach. Dużym zainteresowaniem cieszą się organizowane przez nas konferencje popularno naukowe i wykłady terenowe (ostatnio: Kraina Wiatraków Powraca, Gotyk na Żuławach). Mimo poczucia, że robi się wiele, ciągle jest to wyścig z czasem.

Naturalnym elementem działań ochrony dziedzictwa kulturowego jest prowadzenie edukacji i udzielania konsultacji. W 2009 roku tej idei, wsparcia udzieliła Lokalna Grupa Działania, organizując w ramach projektu Tradycyjny Dom Żuławski - niedoceniane piękno, grupy wsparcia, które wykonały plenery dokumentacyjne, szkolenia i konkursy artystyczne. Również ważne wsparcie Pogotowie Konserwatorskie otrzymało ze strony gminy Cedry Wielkie, współpracując i uruchamiając standard pracy działań konsultacyjnych w ramach projektu Zabytkom na ratunek. W roku 2012 i 2013 realizujemy projekt Przywrócić Szacunek Zabytkom w Delcie Wisły w partnerstwie z Narodowym Instytutem Dziedzictwa i Gimnazjum z Kmiecina oraz Liceum Ogólnokształcącym w Nowym Dworze Gdańskim. Dzięki wielkim potrzebom i prostocie działania Pogotowie Konserwatorskie ma duże szanse realnego wsparcia istniejącej społecznej opieki zabytków oraz państwowych służb ochrony zabytków.

Podczas realizacji projektów zaproponowaliśmy, aby wspólnym symbolem działań ochrony dziedzictwa kulturowego był dzwon. Sylwetka dzwonu zamieszczona w logo pogotowia konserwatorskiego została przekopiowana z dzwonu z Cedr Wielkich, który w ramach projektu Zabytkom na ratunek, powraca z Niemiec na swoje dawne miejsce w kościele parafialnym. Dzwon to też alarm w sytuacji zagrożenia, a tu blisko do skojarzeń z alarmującym stanem naszych zabytków. Dla odróżnienia realizowanych inicjatyw i ich organizatorów na górze loga umieszcza się nazwę projektu a na dole realizatora. Forma działania Pogotowie Konserwatorskiego sprowadza się do aktywności nieformalnych grup, najczęściej działających przy stowarzyszeniach zajmujących się ochroną dziedzictwa kulturowego. Pogotowie Konserwatorskie zostaje uruchomione w momencie otrzymania informacji o potrzebie rozwiązania problemów czy podjęcia działań ratunkowych, zgłaszanych przez właścicieli obiektów zabytkowych, muzeów czy instytucji. Zależnie od zgłaszanych spraw do rozwiązania problemu organizowany jest odpowiedni zespół ekspertów – praktyków głównie architektów, regionalistów, konserwatorów dzieł sztuki, ekspertów pozyskiwania funduszy. Interdyscyplinarne podejście do problemów ochrony dziedzictwa kulturowego zapewnia właściwe rozpoznanie problemów i udzielenie rzeczowej konsultacji. Liderzy Pogotowania Konserwatorskiego to osoby z doświadczeniem, zazwyczaj realizujące na co dzień podobne działania. W 2009 roku Pogotowie Konserwatorskie udzieliło kilkaset konsultacji w terenie, a w tym wiele działań ratunkowych, które ocaliły obiekty zabytkowe. Podczas przeprowadzania oględzin miejsc, obiektów wykonywana jest dokumentacja fotograficzna, która wraz z opisem konsultacji stanowi materiał archiwalny udostępniany do dalszych badań. Doświadczenia i najczęściej występujące podczas konsultacji problemy ze sposobami ich rozwiązywania opisywane są na stronach www.pogotowiekonserwatorskie.pl , www.cedry-wielkie.pl www.zph.org.pl

Korzyści jakie przynosi działalność Pogotowia Konserwatorskiego:

• uratowanie konkretnych obiektów, dokumentów, relacji, dokumentacja fotograficzna, inwentaryzacja – najbardziej wymiernym efektem pracy Pogotowia Konserwatorskiego są konkretne obiekt, które zostały uratowane uzupełniając kolekcję muzeów, znajdując nowego właściciel,
• finansowe – przez zastosowanie odpowiednich działań możliwe są wymierne oszczędności. Doradztwo przy pozyskiwaniu funduszy. Wymierna wartość uratowanych obiektów czy eksponatów,
• oszczędność czasu – wyjaśnianie procedur, stosowanie odpowiednich zabiegów konserwatorskich, przybliżenie dobrych praktyk z udostępnieniem kontaktów umożliwia skrócenie czasu na uzyskanie dokumentacji, pozwoleń oraz realizacji inwestycji.
• określenie wartości obiektu - uświadomienie wartości obiektów i jego wyposażenia to jedno z ważniejszych działań mających wpływ na wzbudzenie motywacji do podjęcia działań ochronnych,
• odkrycia historyczne, – członkowie Pogotowia Konserwatorskiego często mają możliwość zapoznania się z miejscami niedostępnymi, które nie były badane pod kątem etnograficznym czy architektonicznym jak to miało miejsce w piwnicy domu w Drewnicy, gdzie właściciel odkrył nietypowe fundamenty mogące być pozostałością po dawnych umocnieniach twierdzy Gdańska Głowa,
• inspiracja, nowe inicjatywy – członkowie Pogotowia Konserwatorskiego to głównie regionaliści, którzy swym zaangażowaniem zapalają innych do zajmowania dziedzictwem regionu. Dzięki takiej aktywności powstają nowe inicjatywy jak uporządkowanie kolejnych cmentarzy, upamiętnianie miejsc historycznych. W ramach działań doradczych eksperci biorą udział przy opracowaniach koncepcji zagospodarowania terenów gminnych pod kątem kulturowo historycznym,
• nowe kontakty, sojusznicy, zaufanie
• działalność Pogotowia Konserwatorskiego jest dobrze odbierana o czym świadczą spontaniczne listy z podziękowaniami, zaproszenia na otwarcia restaurowanych obiektów. Dzięki zaufaniu i wzajemnym kontaktom tworzy się krąg osób i instytucji lepiej się rozumiejących, wymieniających się informacjami i pomocą, - monitoring problemów
• aktywność Pogotowia Konserwatorskiego układa się najczęściej pomiędzy strukturami urzędowymi a społeczną sferą działań opieki nad zabytkami gdzie należy rozwijać wzajemne zrozumienie i zaufanie. Przy aktualnym prawie dotyczącym ochrony zabytków jest to niezmiernie trudne. Jedna z ważnych potrzeb jaka tu występuje to działania informujące o problemach i sposobach ich rozwiązywania.